Het beloofde kerstverhaal

Het leven is goed zo

Subtiele golven klotsen tegen het oude bootje. Gedachteloos
tuurt hij door de kleine raampjes. Dikke sneeuwvlokken vormen zijn
kerstdecoratie. Hij geniet, terwijl hij voorzichtig slurpt van zijn hete
koffie. Zijn gedachten nemen hem mee…

Wat werd hij altijd gastvrij ontvangen bij zijn oud-collega
en zijn vrouw. Koffie aan de keukentafel en oude bekenden bespreken. Zijn
trouwe viervoeter mocht altijd mee en kende inmiddels zijn plek onder de
keukentafel.

Ieder jaar werd er door de plaatselijke bakker rond de
kerstdagen een heerlijk krentenbrood bezorgd. De bakker moest er wel een
tochtje door de weilanden voor over hebben. Hij was inmiddels al op de hoogte
van de traditie. De oud-collega en zijn vrouw waren de gulle gevers.

Maar dit jaar wilden zij het anders doen en Ben uitnodigen
voor het kerstdiner. Een echte verrassing! Op een vroege zaterdagochtend kreeg
Ben bezoek. Zijn oud-collega Jan kwam met de uitnodiging . “Kom je met de kerst
bij ons eten?”

Ben hoefde er niet lang over na te denken. Hij stak zijn
vertrouwde shaggie op en blies een dikke rookwolk uit in het gezicht van Jan. Hiermee blies hij gelijk de uitnodiging weg, ver weg! “Ik heb al een afspraak met Rakker. Wij gaan samen genieten van de rust, de omgeving en van elkaar. Wil je trouwens koffie?”

Jan knikte. Ben schoof zijn pakje zware ‘Van Nelle’ zijn kant
op. “Weet je” begon Jan, ”ik benijd je om je eigenheid, je vrijheid, je keuzes
en deze prachtige omgeving.”

Samen dronken zij in stilte hun koffie, uitkijkend over de rietkragen, het water en de weilanden. Het leven was goed zo en zo was het.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Doorgaan met het plaatsen van columns op deze site?

Nooit eerder verschenen column

Geïnspireerd door een grijze dag

Column nav kappersbezoek

Nog steeds te bestellen!