fragment column : Haar laatste wil

Haar laatste wil

Zij was een bijzondere vrouw en dat is zij tot het laatste moment
gebleven.

Zoals zij daar onderuit gezakt hing in een mooie statige
stoel. Het glimmende donkere hout vormde de omlijsting van een tragisch
schilderij. De olijfgroene fluwelen stof, bevestigd met koperen nippels aan het
kostbare hout.

De man tegenover haar
keek haar aan over zijn goudkleurige bril. Hij schraapte zijn keel. “Mevrouw…” Zij was al jaren zijn vaste klant.
Een eigenzinnige ietwat zonderlinge dame. Maar zij reageerde niet. Vandaag had
zij een afspraak om haar testament te herzien. Zij woonde al jaren alleen en
had kind noch kraai.

Nu was voor de notaris de tijd gekomen om uit zijn stoel te
komen. Bijna sluipend liep hij naar haar toe. Hij hoopte dat het licht
snurkende geluid onderbroken zou worden door haar schorre stem. In plaats daarvan werd het stil, heel
stil… “Mevrouw Soezelaar”. Hij schudde
aan haar arm.

ZIE VOOR HELE VERHAAL MIJN VOLGENDE BOEK!


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Doorgaan met het plaatsen van columns op deze site?

Nooit eerder verschenen column

Geïnspireerd door een grijze dag

Column nav kappersbezoek

Nog steeds te bestellen!