Column Geluk

Geluk

Een hardwerkend echtpaar. Jarenlang
stonden zij op de markt. Hun jonge jaren waren inmiddels voorbij. De kinderen
hadden hun vleugels uitgeslagen.

Weer of geen weer, nooit lieten zij
verstek gaan. Tot één jaar geleden. De mevrouw werd ziek en moest intensieve
behandelingen ondergaan. De meneer leed mee. Hun kraam bleef enige weken leeg.
Toen de meneer weer terug was, besloot ik dat hij wel iets positiefs kon
gebruiken. Terwijl ik informeerde hoe het met zijn vrouw ging, overhandigde ik
hem een bosje kleurige roosjes. In ruil daarvoor kreeg ik ongevraagd een
uitgebreid operatieverslag.

Na een paar maanden stond mevrouw er weer en was het verkoopteam compleet. Het leek als vanouds. Tot afgelopen week.

Mevrouw vertelde mij dat zij gedurende de
wintermaanden afwezig zouden zijn. Ik schrok. Deze keer ging het niet om de
mevrouw maar om de meneer. De jaren gingen tellen. Het zware werk en de vele
zorgen hadden hun tol geëist. Tijd voor een time-out. In het voorjaar er weer
fris en fruitig tegenaan. Een verstandig besluit.

Ik rekende af en stopte de boodschappen in
mijn rieten mand. De mevrouw liep naar de auto en kwam met gesloten hand terug.
Hierin zat duidelijk iets verborgen. Zij pakte mijn open hand en gaf dat door
wat ik haar een jaar geleden had toegewenst. Ik opende mijn hand . Daarin
rustte een klein gelukspoppetje. Twee minuscule houten bolletjes op elkaar
gelijmd, verbonden door een rood koordje. Op het tweede bolletje, dat net iets
groter was dan het eerste, zat op ‘borsthoogte’, een piepklein hartje geplakt.
Een groots gebaar verpakt in een heel klein poppetje.

Ik bedankte mevrouw hartelijk en liep nog even naar de meneer om hem het allerbeste te wensen. Want GELUK geef je door!


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Doorgaan met het plaatsen van columns op deze site?

Nooit eerder verschenen column

Geïnspireerd door een grijze dag

Column nav kappersbezoek

Nog steeds te bestellen!