Column van vandaag in een huis-aan-huiskrant
Target
Samen zitten zij wat onwennig
tegenover elkaar aan een houten tafeltje. Haar hond zoekt een veilig heenkomen
onder de tafel. De trouwe viervoeter , die haar altijd gesteund heeft. Als zij
huilde dan huilde de hond met haar mee.
Hij zorgde ervoor dat ze naar buiten moest. Ook als zij dat niet wilde. Haar
hond was haar vaste baken.
Nu had ze na lange tijd afgesproken
met een man. Zo langzamerhand mocht er weer plek komen voor de liefde. De man in kwestie was verbaasd dat haar hond
mee was gekomen. Hij hield niet van honden. Hij sprak het niet uit maar de hond
bemerkte het. Niets zo gevoelig en betrouwbaar als de intuïtie van een hond.
Zwijgend zaten de man en de vrouw
tegenover elkaar. Plots werd de stilte verstoord door een luid en
triomfantelijke geluid. Het klonk als een soort tromgeroffel . Het bleek
afkomstig te zijn uit de mobiele
telefoon van de meneer.
De telefoon lag binnen handbereik.
Terwijl de meneer zijn telefoon opende, keek de mevrouw hem verwachtingsvol
aan. “Wat is dat?” vroeg zij.
“Ik heb mijn target gehaald.
Tienduizend stappen in de afgelopen week!” Meneer bracht het of hij zojuist een
nieuw ‘Olympisch record” had gevestigd.
“Dat moet je toch per dag halen?”,
zei mevrouw, lichtelijk teleurgesteld. Kuchend probeerde de meneer zich te
herstellen.
“Ja dat bedoel ik ook” sprak hij
onzeker. De hond begon te grommen. De meneer voelde zich van zijn troon
gestoten. En de mevrouw? Zij excuseerde zich om vervolgens naar het toilet te
gaan en haar vriendin te bellen.
“Hai Esmée, met mij. Ben je thuis?
Dan kom ik zo naar je toe.”
Die avond maakte ze een lange wandeling met haar hond. Niets zo trouw als...